Dán

Afkomstig uit een maternale lijn van hagenezen, ondanks zelf opgegroeid in Zoetermeer, heb ik mijn wortels altijd elders gezocht dan in Den haag. Ik vond weinig aansluiting met de stad en de snelle mentaliteit, ondanks dat er ook een grote liefde in mijn hart woonde voor sommige aspecten van deze plek.

Het was pas tijdens mijn reis door mediterrane gebieden, dat ik Den haag en Nederland als geheel door andere ogen kon bekijken. En voor het eerst kon ervaren wat mijn wortels waren, ver voorbij wat ik met het blote oog kon waarnemen.

Mijn reis door mediterrane landen leerde mij over de katharen, essenen, heksen en andere groepen of soms archetypen die me delen van mijn eigen genetische bestand lieten zien. Ik leerde over delen van Europa, voor én na de invasies en kolonisaties.

Des te meer ik me kon verbinden met mijn eigen wortels, vaak ver voorbij wat bewaard is gebleven op papier, des te meer ik me begon te beseffen dat mijn land van herkomst wellicht meer kolonisatie kende dan ik had gedacht. Deze keer niet slechts de kolonisatie van andere landen of delen, maar een vorm van zelf- kolonisatie waarbij de eigen wortels en tradities het meest vergeten waren.

Mijn perspectief op Europa en Nederland veranderde steeds meer naarmate ik verbinding kon maken met de blauwdruk van dit continent en land. Ik begon verbindingen te zien tussen landen, groepen en stammen* (link naar patreon) maar ook serieuze bevindingen en opgravingen die van waarheid naar verhalen of mythologieën zijn veranderd. Middels onderzoek en een andere manier van kijken vond ik mijn wortels. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kunnen we dit als mensen in onszelf vinden. Op een vreemde manier hebben al onze voorouders boodschappen achtergelaten. Niet slechts in hunnebedden of in objecten, maar op geavanceerde wijze die ons uitnodigen om verder dan de letterlijke taal te kijken.

Voor mij als Nederlander en afstammeling van Hagenezen, heb ik verbinding kunnen maken met mijn meest subtiele en etherische voorouders én delen van mezelf. Het deel in mezelf dat niet kon landen, is geland. Geheel anders dan gedacht, precies zoals het was voorspeld.

Persoonlijk ben ik van mening dat het terugwinnen en toepassen van voorouderlijke tradities vaak niet hoeft zoals we in sommige stromingen zien. We zijn hier niet om de geschiedenis te herhalen, maar om het beste te extraheren van alle tijden om tot een geheel te komen.

Daarom ben ik ook geen voorstander van klakkeloos voorouderlijke tradities overnemen zonder de persoonlijke reis gemaakt te hebben. Of überhaupt klakkeloos aan te nemen wat er te vinden is.

Wat ons eigen dna (dan) vertelt is het meest waardevolle, het is kennis die een reis heeft gemaakt en als wijsheid door beproevingen is gekomen.

Vaak zullen we inzien dat dit niet een zwart en wit verhaal is, waarbij goed en slecht voortleeft maar eerder stopt bij ons.